Przekształcanie diagramu ERD (Entity-Relationship Diagram) do układu tabelarycznego to kluczowy etap w projektowaniu baz danych, który pozwala przejść od wizualnego modelu konceptualnego do konkretnej implementacji w postaci tabel w relacyjnej bazie danych. Proces ten obejmuje tworzenie tabel, definiowanie kluczy głównych (PRIMARY KEY) oraz kluczy obcych (FOREIGN KEY) na podstawie encji, atrybutów i relacji z diagramu ERD.

1. Podstawy przekształcania encji w tabele

Teoria: W relacyjnym modelu bazy danych każda encja z diagramu ERD staje się tabelą. Atrybuty encji są przekształcane w kolumny tabeli, a klucz główny encji staje się kluczem głównym tabeli. Każdy rekord w tabeli odpowiada jednemu obiektowi (encji) w rzeczywistym świecie.

2. Określanie kluczy głównych (PRIMARY KEY)

Teoria: Klucz główny (PRIMARY KEY) to atrybut lub zestaw atrybutów, który jednoznacznie identyfikuje każdy rekord w tabeli. Każda tabela musi mieć jeden klucz główny, który pozwala na jednoznaczną identyfikację rekordu. W ERD klucz główny jest zazwyczaj podkreślony lub oznaczony specjalnym symbolem.

3. Transformacja relacji 1 do 1 do układu tabelarycznego

Teoria: Relacja 1 do 1 oznacza, że każdy rekord jednej encji odpowiada dokładnie jednemu rekordowi drugiej encji. Aby zaimplementować taką relację w układzie tabelarycznym, można dodać klucz obcy (FOREIGN KEY) do jednej z tabel lub połączyć obie encje w jedną tabelę, jeśli to ma sens w danym kontekście.

4. Transformacja relacji 1 do wielu (1:N) do układu tabelarycznego

Teoria: Relacja 1 do wielu (1:N) oznacza, że jeden rekord w encji A może być powiązany z wieloma rekordami w encji B. W modelu relacyjnym jest to realizowane przez dodanie klucza obcego w tabeli po stronie „wiele”. Klucz obcy wskazuje na klucz główny w tabeli po stronie „1”.

5. Transformacja relacji wiele do wielu (M:N) do układu tabelarycznego

Teoria: Relacje wiele do wielu (M:N) wymagają wprowadzenia tabeli pośredniczącej (join table), która zawiera klucze obce odnoszące się do obu tabel uczestniczących w relacji. Ta tabela pośrednicząca pozwala na zarządzanie relacją wielu do wielu.

6. Tworzenie tabel na podstawie atrybutów złożonych i wielowartościowych

Teoria: Atrybuty złożone (np. pełny adres składający się z ulicy, miasta, kodu pocztowego) oraz atrybuty wielowartościowe (np. wiele numerów telefonów przypisanych do jednego klienta) są przekształcane w dodatkowe tabele w układzie tabelarycznym.

7. Weryfikacja układu tabelarycznego

Teoria: Po przekształceniu diagramu ERD w układ tabelaryczny należy zweryfikować poprawność tego procesu. Weryfikacja obejmuje sprawdzenie, czy wszystkie encje i relacje zostały poprawnie przekształcone.